Ο ΑΓΡΙΛΗΣ

---

Αγρίλης! Η ομορφιά της περιοχής μας, ο ευλογημένος τόπος με τους προοδευτικούς ανθρώπους του αλλά και τους άριστους καλλιεργητές της γης που ξέρουν να παράγουν όλα τα νοστιμότατα προϊόντα της Μεσογειακής γης.

Ο Αγρίλης μας με το απέραντο Ιόνιο που πάνω του καθρεφτίζονται τα κόκκινα ηλιοβασιλέματα και τα θεϊκά φεγγάρια που κάνουν την σκέψη μας να χάνεται...

Ο Αγρίλης είναι σήμερα ένα μαγευτικό παραθαλάσσιο θέρετρο με πολλές εξοχικές κατοικίες, αθλητικές εγκαταστάσεις αλλά και σημαντικές αγροτικές καλλιέργειες.

Πιθανότατα πήρε το όνομά του από τις πολλές άγριες ελιές που υπήρχαν εκεί παλαιότερα .Ήταν κατοικημένος και στην εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, πράγμα που γίνεται φανερό από την ανακάλυψη διαφόρων τάφων με το χαρακτηριστικό ρωμαϊκό "κονίαμα". Μετά τη ρωμαϊκή εποχή και με την ίδρυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, οι κάτοικοι πολλαπλασιάζονται. Το λιμάνι του τότε εξυπηρετούσε το μικρό εμπόριο της επισκοπής Χριστιανουπόλεως. Μάλιστα υπήρχε οδική σύνδεση Χριστιάνων - Αγρίλη, με πλακόστρωτο δρόμο.

Στον Αγρίλη δεσπόζει η Παναγία η Αγριλιώτισσα που, κατά τις παραδόσεις, κτίστηκε το 13ο αιώνα πάνω στα ερείπια αρχαίου ναού (κατά πάσαν πιθανότητα αφιερωμένου στην Αρτέμιδα) με πολλούς θρύλους να συνδέουν το κτίσιμό της με τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ιωάννη Παλαιολόγο τον Η΄. Ο θρύλος αναφέρει ότι ο Ιωάννης τραυματίστηκε σοβαρά στην περιοχή του Αγρίλη και σώθηκε χάρις στο μικρό εκκλησάκι που υπήρχε στη θέση του σημερινού.Ο Ιωάννης από ευγνωμοσύνη έχτισε εκεί τον σημερινό ναό. Ο ναός υπέστη σοβαρές ζημιές από τον Ιμπραήμ το 1825 και αποκαταστάθηκε μερικά χρόνια αργότερα από τον καλόγερο Παρθένιο.

Στα χρόνια της τουρκοκρατίας οι περισσότεροι Αγριλιώτες εγκαταστάθηκαν στα Φιλιατρά. Η περιοχή λεηλατήθηκε πολλές φορές από τους πειρατές. Μετά την απελευθέρωση (1838 - 1843) ξεριζώθηκαν οι ελιές κι άρχισε το φύτεμα της σταφίδας. Καράβια από την Ευρώπη έφθαναν στο λιμάνι του Αγριλιού για να φορτώσουν τον εξαιρετικό καρπό. Η περιοχή, όπως και τα Φιλιατρά γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθιση κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα κυρίως λόγω της φυλλοξήρας που προσέβαλε τους Ευρωπαϊκούς αμπελώνες. Η Μπαράκα φτιάχνεται το 1861 κι ήταν το κέντρο συνάντησης κι εμπορίας της σταφίδας.

Το 1865 στον Αγρίλη, αιχμαλωτίστηκε από ληστές ο κατοπινός πρωθυπουργός της Ελλάδας Σωτήριος Σωτηρόπουλος και κρατήθηκε για 36 ημέρες (από 29/7 ως 2/9/1865).

Το 1901 οι Ευρωπαίοι σταφιδοπαραγωγοί έλυσαν με επιτυχία το πρόβλημα της φυλλοξήρας στις σταφιδοκαλλιέργειες και, σαν συνέπεια, αρχίζει να φθίνει η οικονομία του Αγρίλη, ο οποίος ακολουθεί την ίδια πορεία παρακμής με τα Φιλιατρά.
Από το 1950 αρχίζουν οι «ποτιστικές καλλιέργειες».
Από το 1970 ο Σύλλογος «Όμιλος Φίλων Αγρίλη» προσφέρει σημαντικότατο έργο στη πρόοδο του Αγρίλη.
Στον Αγρίλη υπάρχει και το «Κάστρο των Παραμυθιών». Ένα έργο αμφισβητούμενης αισθητικής που όμως προσελκύει πολλούς επισκέπτες. Είναι ένα από τα έργα που προσέφερε στη πόλη του ο Χαράλαμπος Φουρναράκης. (Πατήστε εδώ για να κατεβάσετε σε μορφή pdf το βιβλίο του "Πώς και γιατί έφτιαξα το κάστρο των παραμυθιών στον Αγρίλη"- 8 Mb).
Σήμερα ο Αγρίλης, ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες, προσελκύει πολλούς επισκέπτες στις αθλητικές του εγκαταστάσεις, για φαγητό στη Μπαράκα και καφέ στο Μύλο.

Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε και το βιβλιαράκι του Κώστα Σπανού με τίτλο "Ο Αγρίλης μας" από όπου αντλήσαμε τα περισσότερα στοιχεία αυτού του ιστοτόπου. Εκεί μέσα υπάρχει πλήθος στοιχείων για την ιστορία, τους θρύλους και τις παραδόσεις, ανέκδοτες ιστορίες που αφορούν πρόσωπα και πράγματα, η ιστορία χαρακτηριστικών οικισμάτων (Παναγία Αγριλιώτισσα, Μύλος, Μπαράκα κλπ) το χρονικό του ΟΦΑ, πάρα πολλές φωτογραφίες διάσπαρτες στο κείμενο, και γενικά ο,τιδήποτε θα ήθελε να διαβάσει κάποιος που αγαπά τον Αγρίλη. "Ο Αγρίλης μας" είναι διαθέσιμο για κατέβασμα εδώ (4.9 Mb). Για καλυτερη ποιοτητα των εικονων κατeβαστε το ιδιο βιβλιο απο εδώ (11.9 Mb).

Ένα άλλο βιβλιαράκι του Κώστα Σπανού "Μιά Παναγιά" μπορείτε να διαβάσετε κάνοντας κλίκ εδώ(3,7 Mb). Εδώ ο συγγραφέας παραθέτει το υλικό που συγκέντρωσε ερευνώντας την ιστορία της Παναγιάς της Αγριλιώτισσας, τον θρύλο της ανέγερσης του ναού και την ανάμιξη του ΟΦΑ, σε περιόδους κρίσεων, αλλά και καλών εποχών. Είναι διανθισμένο με ανέκδοτες ιστορίες, ωραίες και νοσταλγικές φωτογραφίες και διαποτισμένο με την αγάπη του συγγραφέα για τον Αγρίλη.

Τα δύο αυτά βιβλία μας παραχώρησe η ANKOPRESS (ΜΠΙΤΣΙΚΑΣ Α.-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Κ.), Κανάρη 1, ΦΙΛΙΑΤΡΑ, τηλ.27610 32548

Κάντε κλίκ εδώ να διαβάσετε ένα λυρικό κείμενο για τον Αγρίλη που γράφτηκε το 1900 από την Ελένη Φραγκαντώνη και δημοσιεύτηκε στην συλλογή "Ποικίλη Στοά" της Κοσμόπολις" του Πανεπιστημίου Πατρών.